Testimonials

JCI en in het bijzonder JCI Tielt heeft voor mij de laatste tien jaar ongelooflijk veel betekend. En dat op verschillende vlakken. Vrienden voor het leven. Lokale verankering. Stimuleren van ondernemerschap. Onvoorwaardelijk bijleren.

“Vrienden voor het leven”. Zowel binnen JCI Tielt als er buiten. Je leert mensen op een hele andere manier ken- nen als je in je vrije tijd samen aan jouw of iemand anders zijn project werkt. JCI vindt plaats in je vrije tijd. Vrijwillig maar niet vrijblijvend. Wie JCI als een deel van zijn werk- tijd ziet, houdt het gauw voor bekeken. Wie JCI als een leuk avond uit één keer per maand ziet, ook. JCI heeft als doel om ondernemende jongeren het beste uit zichzelf te laten halen. En om hen te laten ontdekken dat het leven meer is dan enkel je vakgebied.

“Stimuleren van ondernemerschap”. Ik heb als onderne- mer in JCI leren delen. Goede momenten maar ook min- der gemakkelijke momenten. Gedeelde shit is halve shit. De oplossing voor je uitdaging kan je vaak vinden door te praten met anderen. Dikwijls past het antwoord voor een probleem over de sectoren heen. Er gaat geen week voor- bij of ik heb met iemand van JCI een gesprek gehad over mijn of zijn/haar onderneming. Vind ik leuk.

“Onvoorwaardelijk bijleren”. Er zijn tal van organisaties waar je kan bijleren. Je kan een business traject volgen om je ondernemerskwaliteiten te versterken, je kan je bijscholen om je competenties te versterken of aan te vullen en je kan persoonlijke opleidingen volgen om je beter in je vel, energieker, slanker, rustiger of wat dan ook te worden. Enkel in JCI kan je onvoorwaardelijk bijleren. Je leert nieuwe vaardigheden aan en je krijgt de kans om ze meteen toe te passen in eender welk project dat je wil realiseren. Los van je professionele activiteiten, los van je eerdere ervaringen. De enige voorwaarde is dat je het met passie doet en dat je het professioneel aanpakt (How you do something, is how you do everything). Als kers op de taart mag je op je bek gaan, zo lang je er maar uit leert. Ken jij een andere organisatie die al deze zaken combineert ?

Voor mij heeft het bijleren een nieuwe professionele focus op een eerder onbekend terrein betekend. Als inkomende voorzitter kreeg ik de kans om de Flanders Leaderschip Academy te volgen. Ik werd er gebeten door soft skills en training geven. Ik leerde er ook fantastische mensen kennen uit heel Vlaanderen. Dit resulteerde in een functie binnen de raad van bestuur van JCI Vlaanderen. Je raadt het al, daar leerde ik opnieuw veel bij. De combinatie van bijscholing en mijn ervaring in JCI en ondernemen heb- ben mijn professionele focus verlegd naar consulting op het domein van communicatie, samenwerken en per- soonlijke ontwikkeling.

JCI is voor mij een fantastische organisatie met een top rendement : wat je er in steekt krijg je exponentieel terug. Ondernemende jongeren onder de veertig die er geen ken- nis mee maken, hebben ongelijk! JCI (Tielt) rules !

Ik maakte voor de eerste keer kennis met JCI in het jaar 2007, ingegeven door het feit dat ik als ondernemer ook graag op een ‘andere’ manier iets wou bijdragen aan de maatschappij. Serviceclubs waren toen, net zoals vandaag, volop aan het rekruteren om hun dalende ledenaantal tegen te gaan. Tijdens een aantal van mijn contacten met deze serviceclubs viel de naam JCI en vooral wat voor een ‘rare bende’ dit wel was. Ik was onmiddellijk getriggerd en vooraleer ik het wist zat ik aan tafel bij die ‘rare bende’: de Jaycees van Gheel-en-Thals. Nog nooit had ik zoveel enthousiaste mensen samen gezien, volop bezig met het organiseren van projecten allerhande, fun events en tussendoor nog een twinning evenement opzetten met een Duitse en Finse JCI-afdeling. De energie spatte ervan af. Later op de avond bleek dat ze ook een behoorlijke pint konden drinken. Wat een verschil met die ‘muffe en saaie’ bijeenkomsten van de toen gemiddelde serviceclub. Na een aantal vergaderingen had ik echter door dat ik mijn engagement lichtjes zou moeten optrekken als ik echt wou meegenieten van die immense flow aan energie. Helaas was dat op dat moment onmogelijk aangezien ik net een 2-jaar durende managementopleiding was gestart die veel tijd en energie vergde van mezelf. Ik heb op dat moment dan ook beslist om mijn nakende lidmaatschap niet te aanvaarden. Op dat moment een spijtige, maar noodzakelijk beslissing. Maar ik ben de G&T Jaycees, hun projecten en evenementen blijven volgen. Niet moeilijk, want eens om de zoveel tijd stonden ze in de lokale pers.

Na mijn opleiding in 2009 was mijn theoretische bagage m.b.t. management en leiderschap vrij groot, maar ik had helemaal niet het gevoel dat ik ‘klaar’ was. Ik vond van mezelf dat ik ‘praktijkervaring’ miste. Plots zag ik de G&T Jaycees opnieuw in de lokale pers staan met een geslaagd evenement en in dat specifieke artikel verwijzende naar hoe JCI voor persoonlijke groei als manager, leider, ondernemer kan zorgen. Het duurde dan ook niet lang vooraleer ik opnieuw op weg was naar de G&T Jaycees. Al snel had ik het geluk dat ik meegetrokken werd naar het Vlaamse JCI-niveau waar de projecten (o.a. verkiezing Vlaamse Jonge Ondernemer) nog leuker, grootser en uitdagender waren. En tegelijk kreeg ik de kans om in het daaropvolgende jaar in lokale bestuur te zetelen. Ze zagen me wel zitten. Mijn JCI-trein was vertrokken…

Vanaf dat moment is het 1 lange rit vol plezier, uitdagingen, groeiopportuniteiten en vriendschappen geweest. Plezier in het organiseren van de meest diverse projecten (maatschappelijk relevant, business georiënteerd, …) en het deelnemen aan regionale, nationale en internationale congressen. Uitdagingen in het besturen van een lokale afdeling of in mijn specifieke geval ook de Vlaamse JCI-regio en omgaan met verschillende mensen en profielen. Groeiopportuniteiten door het unieke karakter van ‘learning by doing’ van JCI en de verschillende ‘mentors’ die mij ondersteund hebben zowel met issues binnen als buiten JCI. En uiteraard het meest waardevolle dat ik overgehouden heb aan JCI, de vriendschappen voor het leven. Kortom, JCI heeft me persoonlijk en professioneel verder doen evolueren dan alle managementtrainingen of andere ervaringen samen ooit gedaan hebben.

Ik moet hier wel de kanttekening maken dat JCI niet vrijblijvend is. Je kan het voor jezelf vrijblijvend maken als je wil, maar dan haal je nooit het volle potentieel uit JCI. Dan ga je er inderdaad op terugkijken met een ‘was-het-dat-maar’-gevoel. Ik heb uit JCI veel gehaald en heb veel teruggekregen omdat ik er in de eerste plaats ook veel ingestoken heb (tijd en energie). Heel af en toe hebben gezin, familie of andere vrienden het onderspit moeten delven ten voordele van JCI. Maar dit is het echt meer dan waard geweest. En dat is meteen ook een advies dat ik wil meegeven aan nieuwe leden. Geef jezelf helemaal, de beloning op vlak van persoonlijke groei en vriendschappen zal zeker navenant zijn.

Elke JCI-generatie heeft zijn eigen visie op de organisatie, geeft er zijn eigen invulling aan en heeft zijn eigen strategie om dingen te verwezenlijken. Dit is het fijne aan JCI. Iedereen kan en mag het op zijn manier doen. Dus moest er iemand interesse hebben in hoe ‘wij’ het deden, dan schuif ik met plezier aan voor een pint. Ook al doen/deden we de dingen anders, de ‘echte’ JCI-spirit is immers bij iedereen en elke generatie dezelfde.

Zo lang ik me kan herinneren, ben ik al lid van een vereniging. Volgens mij een ideale manier om bij te leren en te netwerken. Sinds eind 2017 ben ik kandidaat-lid van JCI Veurne-Westkust.

Ik ben vol overtuiging naar JCI gestapt, een voor mij ongekende organisatie. Die sprong in het diepe heeft mij al heel wat leuke momenten en interessante gesprekken opgeleverd. En vooral, heel veel dingen die ik nog wil doen/bereiken binnen JCI. Daarnaast is JCI Veurne-Westkust ook een heel leuke en spontane bende. Ik voelde me er direct op mijn gemak. En ook buiten de regio leerde ik reeds heel wat spontane, geëngageerde en ondernemende mensen kennen.

De laatste jaren is mijn interesse in het trainerschap sterk gegroeid. Naast het bijleren, groeide ook mijn goesting om anderen iets bij te brengen. Naast trainingen volgen, kan je binnen JCI ook je eerste stappen zetten als trainer, dit met de nodige ondersteuning en begeleiding.

13 jaar ervaringen, leuke projecten, fijne ontmoetingen, wondere momenten, warme vriendschappen, boeiende vormingen, congressen in binnen- en buitenland,… samenvatten in enkele zinnen… onmogelijk!

De geboorte van onze drie kinderen, het uitbouwen van een eigen advocatenkantoor, een zeer JCI-actieve en daardoor vaak uithuizige man maakten dat ik in mijn beginjaren met mondjesmaat geproefd heb van alles wat JCI te bieden heeft.

Nadat de kinderen de peuterjaren ontgroeid waren en het kantoor – min of meer – op de rails stond, heb ik me volop in JCI gesmeten. Na enkele jaren mee te draaien in lokale projecten als projectlid en projectverantwoordelijke, ben ik lid geworden van het lokaal bestuur van JCI Gent Artevelde. In 2015-2016 werd ik lokaal Voorzitter en in het jaar 2016-2017 reed ik het Vlaamse land rond als lokale afdelingsverantwoordelijke van JCI Vlaanderen.

Mijn leerrijkste jaar was ongetwijfeld dat als Voorzitter van JCI Gent Artevelde. Ik ben er met 300 % goesting aan begonnen en kan oprecht zeggen dat het mijn boeiendste, mooiste, spannendste, leukste maar ook het meest stresserende en meest leerrijke JCI-jaar was.

Vormingen, boeiende projecten die net een stapje verder gingen, impact creeëren in je stad, een netwerk uitbouwen niet enkel in je lokale afdeling maar tot ver daarbuiten… Enkel JCI biedt zo’n brede waaier aan opportuniteiten.

Neem die opportuniteiten aan, zoek waar je passie ligt en ga ervoor, smijt je … je zal zoveel meer terugkrijgen! Kijk ook verder dan je neus lang is, denk ‘out of the box’, durf te springen, verruim je wereld en ga ook buiten je eigen regio aan de slag … JCI is één grote speeltuin met ontelbare mogelijkheden, kansen en opportuniteiten die op je weg komen … zolang je er voor open staat en bereid bent tijd en energie te spenderen in deze fantastische vrijwilligersvereniging.

JCI heeft tot op vandaag een bijzondere impact in mijn leven, zowel professioneel als persoonlijk heeft het me zoveel mooie momenten gegeven dat ik zonder JCI niet de persoon zou zijn die ik nu ben. De vriendschappen voor het leven koester ik het meest.

Dankzij JCI heb ik ook professioneel een bijzonder traject afgelegd. Ik ben ervan overtuigd dat JCI en in het bijzonder de vormingen, de nadruk op het ondernemerschap en het netwerk mij professioneel mee hebben gevormd en mijn advocatenkantoor mee hebben uitgebouwd tot hetgeen waar het vandaag voor staat.

Mijn houdbaarheidsdatum als actief JCI-lid is ondertussen verstreken, maar ik ben bijzonder blij en trots dat ik als senator een levenslang lidmaatschap mag genieten. Ik hoop dan ook dat ik nog vele jaren mijn enthousiasme, mijn ervaringen, mijn passie voor JCI en de opportuniteiten die er geboden worden mag delen.

Ergens in het jaar 1992 werd ik gevraagd om eens af te komen naar JCI. Die eerste maandelijkse bijeenkomst, daar snapte ik niet veel van. Tijdens de bar-time werd ik gerust gesteld dat dit heel normaal was, zo’n eerste kennismaking. Gelukkig, anders was ik misschien nooit meer terug gekeerd en had ik 17 toffe jaren en veel vrienden moeten missen. Het is dus heel belangrijk om iemand de eerste bijeenkomst goed op te vangen. September 1992 werd ik lid gespeld. (nvdr: op het moment dat je lid wordt, krijg je een JCI pin opgespeld)

Vele commissies hielp ik tot een goed eind. Diverse keren was ik projectverantwoordelijk. Steeds een mooie belevenis, steeds een ander onderwerp, waar je enorm veel uit leert. Waar de samenwerking belangrijk is en waarbij de vriendschapsbanden aangehaald worden, zowel binnen JCI als erbuiten. Professionele cursussen waren ook steeds de moeite waard.

Mijn jaar als ‘voorzitter’ was zeker en vast een prachtige leerschool. Mede dankzij m’n beheerraad verliep alles vlotjes. Iets wat ik nooit zou gedurfd hebben is gebeurd. Spreken in het openbaar, een vergadering voorzitten, delegeren, kortweg alles wat een voorzitter moet doen... Dank aan allen die mij gepusht hebben dit te doen en mij dan ook geholpen hebben. De momenten die me het meest bijgebleven zijn in die 17 jaar, zijn de commissies ‘KIR’ en ‘PLOPSAKLINIEK’. Mijn 2 stokpaardjes, mijn droomcommissies. ‘KIR’ (Kind in Rolstoel) was een wekelijks zwem-uurtje voor andersvaliden. Met ‘Plopsakliniek’ ging een 2de droom in vervulling. De kinderafdeling van het ziekenhuis in Veurne werd omgetoverd tot een Plopsa-paradijs i.s.m. Studio 100.

Ondertussen werk ik zelf al vele jaren op die kinderafdeling en heb ik tot op de dag van vandaag al verschillende zieke JCI-kids en hun mama of papa te logeren gehad. Nooit leuk op zich, maar toch veel aangenamer in een kindvriendelijke omgeving. Dat maakt een commissie geslaagd.

Als tip voor elk beginnend JCI lid wil ik meegeven:

• Heb je een tof idee - durf het op tafel te smijten - er zijn er altijd wel enkelen die jouw idee goed vinden. Maak er dan een spetterend project van. Je staat er nooit alleen voor. De voldoening nadien is enorm.
• Gastsprekers, cursussen, projecten,... Je leert er alleen maar bij. Ik ben nu al enkele jaren weg uit JCI Veurne-Westkust en mag me ere-lid noemen. Na al die actieve jaren zou het moeilijk zijn om niets meer te doen. Daarom zit ik nu al verschillende jaren in het bestuur van KBBC De Panne en het 5de jaar in het bestuur van Levensloop Koksijde. Wat ik daar realiseer vloeit zeker en vast voort uit de vele leerrijke momenten tijdens mijn jaren JCI Veurne-Westkust.

Ik ben in 1997 samen met mijn echtgenote Caroline lid geworden van JCI Leuven. We waren net getrouwd, stonden aan het begin van onze professionele carrière en waren net verhuisd. Onze eerste motivatie om naar JCI te stappen was om nieuwe mensen te leren kennen in onze omgeving.

Al snel kreeg ik de kans om leiding te kunnen geven in een redelijk groot, maar uitgeblust project. Ondanks veel hindernissen zetten we een mooi resultaat neer. Dat was voldoende om goed gemotiveerd enkele jaren volop in projecten mee te draaien, daarna zelfs enkele bestuursfuncties en de functie van voorzitter …

Dè kentering kwam voor mij bij het volgen, geven en leiden van de European Academy in Göteborg. Daar heb ik JCI als wereldorganisatie leren kennen, heb ik zeer veel geleerd over politiek en leiderschap binnen JCI, heb ik een internationaal netwerk opgebouwd en heb ik uiteindelijk beslist om het eens anders aan te pakken. Zowel binnen JCI als professioneel heb ik geanalyseerd waarmee ik op dat moment bezig was en dit bijgesteld naar wat ik ècht wilde doen. Voor mij betekende dat een verhoogd engagement als bestuurder en trainer binnen JCI, en de opstart van mijn professionele activiteit als facilitator en groepscoach.

Als je me zou vragen hoe mijn groeitraject er uitziet, dan zou ik twee pistes hierin tonen: Enerzijds heb ik een heel grote reeks van vaardigheden kunnen oefenen en bijsturen binnen JCI. Teamwerk, leiding geven aan mijn team, collega’s en derden motiveren, omgaan met conflicten, creatief denken, presenteren en communiceren voor grote groepen, groepsprocessen faciliteren, opleiding geven … al die dingen waar ik nu denk goed in te zijn, heb ik bij JCI wel kunnen verfijnen. Anderzijds heb ik ook geleerd om regelmatig mezelf eens kritisch te evalueren en niet meer gewoon mijn gedrevenheid en enthousiasme te volgen. Dat heeft me geholpen om belangrijke wendingen in mijn leven te nemen en dat is misschien wel hetgeen waar ik JCI het meeste dankbaar voor ben.

Vandaag heb ik samen met enkele andere Jaycees een opleidingsbedrijf uit de grond gestampt, werk ik aan nieuwe tools om leren te versterken, help ik CoderDojo Belgium in haar werking als VZW en vrijwilligersorganisatie, ben ik coach van CoderDojo Dilbeek en CoderDojo Cultureghem en probeer ik wat fondsen te verzamelen voor De Poel vzw die in het Pajottenland volwassenen met een beperking opvangt. Kijk gerust eens op www.propellor.be, www.coderdojobelgium.be of www.cultureghem.be.

JCI is nog heel dichtbij zoals je leest ;-). Mijn advies bij dat alles: niet wachten, niet twijfelen, snel afwisselen en zeker leren door te doen. Geniet bewust van deze prachtige organisatie!

De eerste keer dat ik van JCI als organisatie hoorde was op een werkweekend in Italië met verschillende leveranciers van vloeren. Tussen deze mensen zaten enkele JCI-leden, waaronder ook oudlid Frederik Ardies.

JCI, een organisatie waarin je kan netwerken op alle vlakken, alsook jezelf ontplooien op een gezonde manier door de vele trainingen die worden aangeboden??? I WAS SOLD!

Ondertussen ben ik vier jaar lid van deze fantastische organisatie en heb ik voor mezelf reeds een mooi groeitraject mogen vaststellen, dit zowel persoonlijk (ja hoor je komt jezelf eens tegen) dan wel professioneel. Naar projecten toe begon het voor mij met de Westhoek Olympiade for Specials, een sociaal geëngageerd project waarbij ik als bleu veel heb bijgeleerd inzake organiseren. Wat hebben we nodig? Wie doet wat en bovenal JUST GET IT DONE!

Vanuit de comfortabele positie het project reeds te kennen, heb ik dit project het jaar nadien getrokken als commissiedirecteur. Een fantastische ervaring waarbij je gecontroleerd uit je schelp moet kruipen en wetende dat je nog gesteund wordt door de ervaring van de oudere leden, die je bijstaan met raad en daad! Prachtig toch!

Dit jaar heb ik het engagement genomen het Vlaams Congres te trekken als projectverantwoordelijke. Een woord dat ik op zich niet zo graag gebruik want je ketting is maar zo sterk als de zwakste schakel. Wat wel fantastisch is het bijleren hoe je een groep individuen moet aansturen om alles in lijn te laten verlopen, waarbij uitdagingen gepaard gaan zoals meningsverschillen, verschillen in enthousiasme alsook het coachen van de verschillende mensen.

Tot op heden kan ik enkel vaststellen dat we dit jaar een fantastisch team hebben die er een prachtevenement van wil maken. Het doet deugd een deel van de groep te zijn!

Als volgende uitdaging, want jawel, we kijken steeds een stapje verder, heb ik mijn kandidatuur gesteld als voorzitter van de afdeling Veurne-Westkust. Als hoofddoel wens ik de nieuwe mensen en toekomstige leden zo goed mogelijk ondersteunen in hun persoonlijke groeitraject zodoende we nog zoveel meer kunnen halen uit deze prachtige organisatie!

Professioneel heeft JCI mij ook reeds op meerdere vlakken geholpen. Je realiseert een netwerk waaruit ook nieuwe klanten zich aanbieden. Bijkomend ben ik door de verschillende trainingen meer gegroeid en zijn mijn competenties in functie van mijn beroep versterkt. Uiteraard met een positief resultaat bedrijfsmatig!

Waarom lid worden van JCI? Het antwoord is zo simpel als dat het moeilijk is. Stel voor jezelf de vraag waar je binnen 5 jaar wil staan in je leven. De kans is reëel dat je deze vraag nog nooit aan jezelf hebt gesteld. Indien dit het geval is, heb je deze nu gesteld en is de deur naar JCI een must. JCI is een organisatie die hun leden helpt bij hun persoonlijke ontwikkeling op alle vlakken om zodoende net dat stapje voor te hebben in je verdere leven.

Aan de beginnende leden geef ik graag mee dat ze zich zoveel mogelijk moeten mengen in de menige dialogen die er gevoerd worden. Ga zeker ook langs bij andere afdelingen op activiteiten, je leert er zo fantastische mensen kennen die op hun beurt je wederom zullen doen groeien. You’re in the pool, now go swim in the ocean!

JCI kreeg ik met de paplepel naar binnen gewerkt. Mijn beide ouders waren lid en werden lokaal voorzitter. Toen ik afgestudeerd was en ook mijn legerdienst vervuld had, sprak Herwig Ardies mij aan met de vraag lid te worden van de vereniging waarvan ik ruim de helft van de leden kende. Ik besloot er eerst eens heel lang en goed over na de te denken. 3 seconden later wist ik; het was een ja.

Eenmaal lid gooide ik me al direct op het internationale aspect van JCI. Ik ging naar verschillende wereld- en Europese congressen en nam verantwoordelijkheden buiten mijn eigen regio op. Ik deed het gewoon in de omgekeerde volgorde: enkele mandaten in het nationaal bestuur, nadien district officer en pas later uiteindelijk voorzitter van JCI Veurne- Westkust. Tussenin was ik actief in projecten in Oostende en in Brussel. Uiteindelijk was ik tijdens mijn loopbaan in tal van commissies actief en werd nog een tweede keer voorzitter, 13 jaar na de eerste maal. Kiezen tussen een van die twee termijnen kan ik niet. Beide hebben mij, elk op een andere manier, flink wat bijgebracht.

JCI is in de enige vereniging die haar leden toelaat echte risico’s te nemen. Je wordt bijna verplicht opnieuw het warm water uit te vinden. Dit kan door binnen commissies de thema’s uit te werken die je het meest liggen. Het vormingsprogramma met tal van exquise trainingscursussen helpen je voor te bereiden om die projecten ook degelijk aan te pakken. Maar je doet er flink wat skills mee op die je ook in je professionele leven flink vooruithelpen.

Intussen heb ik al even de leeftijdsgrens van 40 jaar overschreden. Maar de positieve ervaringen van JCI blijven mij altijd bij. Elke week opnieuw moet ik vaststellen dat JCI een ongelooflijk stevig netwerk is en blijft. Er is iets dat ons leden en ex-leden met elkaar verbindt, veel meer dan in het om even welke andere vereniging.

Op mijn 40ste nam ik wat afstand. Zo hoort het ook, vind ik. Destijds heb ik het als enorm bevrijdend ervaren dat we dat warme water opnieuw eens mochten uitvinden, zonder bemoeienissen van de oude, afgezwaaide garde.

Het enige dat ik de mensen van JCI wil meegeven, is dat ze er goed aan doen om hun vereniging duidelijk te profileren naar buiten toe. Probeer niet zomaar de doelstellingen zachter en makkelijker te maken om zo wat vlotter aan leden te geraken. Dat is de methode van al de rest. Wees gewoon keihard beginselvast en zorg dat er projecten gerealiseerd worden. Nieuwe en ook bestaande leden hebben de plicht zich in te zetten. Hoe meer je erin stopt hoe mee je eruit haalt.

Ik ben meteen na mijn afstuderen lid geworden van JCI Veurne-Westkust. Net afgestudeerd in Leuven werd ik meteen lid. Opsommen wat ik de daaropvolgende 17 jaar allemaal gedaan en meegemaakt hebt, is een onbegonnen taak, maar JCI werd meteen een vast gegeven in mijn leven.

In de eerste jaren leerde ik veel nieuwe mensen kennen, enerzijds op de maandelijkse bijeenkomsten. maar zeker tijdens de projectvergaderingen bij de leden thuis. Steeds stonden er een aantal leden klaar om samen een idee uit te werken tijdens het jaar.

Met “KIR” zorgden we ervoor dat kinderen in een rolstoel regelmatig konden gaan zwemmen, met Kunst op ’t Gemak lieten we bekende lokale kunstenaars exposeren in de toiletten van de gezelligste restaurantjes van Bachten de Kupe, met het Colloquium Toerisme & Tewerkstelling organiseerden we een politiek debat met de toenmalige minister Renaat Landuyt, de dag Van De Vriendschap resulteerde in een lange ontbijttafel van 1 km lang op het strand van Koksijde, waar we massa’s mensen bij elkaar brachten voor een onvergetelijk ontbijt, … Zoveel mooie projecten werden gerealiseerd, op zoveel verschillende vlakken.

Het mooiste van deze projecten was dat je ze in groepjes van 6 tot 8 organiseerde, ‘s avonds bij elkaar thuis, je leert niet enkel elkaar kennen maar ook elkaars “thuis”, met een hapje en (soms teveel) drankjes, brainstormen, plannen, regelen, uitvoeren, en dan trots zijn op het geslaagde resultaat.

Dit is wat JCI zo uniek maakt volgens mij. Je leert elkaar zeer goed kennen, elkaars sterktes en zwaktes, en samen zet je dingen op poten die je anders nooit gerealiseerd zou hebben. Je maakt vrienden voor het leven. Daarnaast heb je ook alle ontspannende activiteiten, de gastronomische estafettes, gezinsweekendjes, uitstappen, feestjes, ... Later word je voorzitter, en in mijn geval ook directeur van het nationaal congres. Wat we toen met een sterk team in elkaar gestoken hebben was super-mega-fantastisch.

Uiteraard heeft dit een impact op je verdere carrière. Je blijft geëngageerd. Je weet dat, mits wat creativiteit, je mooie dingen kan realiseren. Je weet dat je ambitie mag hebben en mag dromen, en dat, als je ervoor werkt, die ambities ook realiteit kunnen worden. Je weet dat er allerhande sporten mensen en karakters bestaan, en dat iedereen zijn sterke kanten heeft. Dus je leert efficiënt samenwerken en sturen.

Ooit was er een nationaal congres met als thema “make things happen”. Als je wil dat iets gebeurt, doe het dan ook, want het kan. Dit vat volgens mij veel samen, en is de belangrijkste les die ik geleerd heb binnen JCI Veurne Westkust.

Als voorzitter van een lokale Rode Kruis afdeling, waar de aandacht naar het helpen van anderen gaat, en na een lidmaatschap van Fifty-One Juniors De Gavers, waar de focus op vriendschap, achting en verdraagzaamheid lag, zocht ik een nieuwe vereniging die meer klemtoon legde op netwerken en ondernemen. Door een samenwerking met JCI Waregem en Jong Unizo Waregem voor de organisatie van een halloweentocht, kwam ik terecht bij JCI.

Mijn eerste kennismaking was ineens een projectvergadering voor de organisatie van Waregem City Tour, een sightseeing tour met 2 rode dubbeldekbussen in Waregem met 3 stopplaatsen. We stonden met 2 in voor het volledige logistieke luik: het parcours van de bussen, het uurrooster van de bussen, de tickets, de verzamelplaats met food- en drankstandjes, enz. Het jaar erna ging ik voor de communicatie van een business event. Behalve volledig buiten mijn comfortzone treden, leerde ik ook veel bij over ondernemerschap en de link daarvan met human resources, wat mijn core business is. Het volgende jaar zette ik de stap richting trainerschap.

Alweer ging ik ver buiten mijn dagdagelijkse ervaring door alleen voor een groep te gaan staan. Ik volgde diverse cursussen rond leiderschap en spreken voor publiek. Ik leerde erdoor meer zelfzeker naar voor te treden en niet meer steeds een voorbereiding op papier mee te nemen. Nog een jaar later ging ik voor dé leiderschapstraining binnen JCI, de Flanders Academy. Vier dagen lang werd ik ondergedompeld in de wereld van ondernemen, een bevestiging van het doorzetten van mijn droom om zelfstandig te worden, als alle puzzelstukjes aanwezig zijn en in elkaar kunnen gepast worden. De kennis en daarmee gepaard gaande zelfzekerheid over bepaalde topics zorgde ervoor dat ik professioneel vaker gerichte standpunten inneem en er effectief mee naar buiten kom.

Dreams can come true! Step by step…

In maart 2005 ben ik voor de eerste keer naar een vergadering van JCI Gent Artevelde gegaan. Mijn agenda zat toen al propvol, ik was jeugdanimator, zat in het bestuur van enkele verenigingen. We hadden ook net de verbouwing van ons huis en de voorbereiding van onze trouw achter de rug. Of het toeval was dat ik naast een van de meest entertainende leden werd geplaatst? Ik betwijfel het. ’t Heeft alleszins goed gewerkt, want enkele maanden later zat ik al in het project dat ‘Expats’ wegwijs maakte in Gent en legde ik tijdens het ijsvissen in Finland de basis voor de ‘twinning’ die nog steeds bloeit met JCI Jyväskylä. Nadien volgde nog 12 jaar vol fantastische ervaringen.

Hetgeen mij bij JCI enorm aantrok was vooral het uiteenlopende aanbod aan trainingen. Want veel omkadering en opleiding was op mijn werk toen niet voorhanden. Het werken met excel, een actieplan opmaken, het leren omgaan met verschillende persoonlijkheden, een training opbouwen, een exit-gesprek voeren, change management, .. daarvan heb ik voor het eerst mogen proeven binnen JCI. Af en toe eens serieus op mijn bek gegaan en tegen de muur gelopen. En er steeds sterker door geworden.

Daarnaast heb ik ook mogen ervaren dat netwerken ongelofelijk inspirerend en versterkend kan werken. Zeker omdat er binnen JCI een enorme verscheidenheid aan beroepsgroepen vertegenwoordigd is. Ik ben dan ook zeer fier op het feit dat ik mij in 2012 mee achter de oprichting van de Oost-Vlaamse Jonge Ondernemer heb kunnen scharen en in 2015 het European Economic Expert’s Forum naar Gent heb kunnen halen om innovatie en leiderschap in te zetten voor duurzame economische groei in Europa. De tientallen bedrijfsbezoeken in binnen- en buitenland (van de Nokia headquarters tot de staalovens van ArcelorMittal) hebben mij doen beseffen hoe waardevol handel drijven is voor de stabiliteit van onze samenleving. En hoe waardevol ondernemerschap is als karaktertrek. Daarom vind ik het ook zo zinvol om als jurylid te fungeren in ondernemerswedstrijden. Wat ik vroeger als jonge gast minder besefte, is welke impact je als mens kan hebben op je naaste omgeving. De aanwezigheid van de Japanse wereldvoorzitter Kentaro Harada op een van onze maandelijkse bijeenkomsten, was zo motiverend dat we kort nadien een samenwerking hebben afgesloten met Make A Wish. In tegenstelling tot wat we eerst dachten heeft die organisatie geen nood aan ideeën of fondsen, maar wel vrijwilligers om de dromen van zwaar zieke kinderen waar te maken. Toen ik op het wereldcongres in Amsterdam hartelijk omhelst en bedankt werd door een Noors JCI-lid omdat mijn toespraak op een congres in Oslo hem blijkbaar enorm geïnspireerd had, besefte ik dat elke ontmoeting weer kansen creëert en energie kan geven om de wereld beter achter te laten dan we hem zelf gekregen hebben. Ondanks de culturele verschillen tussen de leden, bestaat er waarschijnlijk geen enkele wereldwijde organisatie waar mensen zo sterk hetzelfde DNA hebben.

Van de projecten waaraan ik op lokaal, regionaal, nationaal en internationaal niveau heb kunnen meewerken, heb ik telkens veel geleerd, en zeker over mezelf. Mijn werkpunten, maar ook leren beseffen en benutten waarin ik echt goed ben. Het is dan ook ontzettend leerrijk om voortdurend met jonge mensen te werken. Hoe ouder ik word, hoe meer ik bijleer en hoe waardevoller ik JCI vind. Je krijgt binnen JCI als het ware een première van hoe de toekomst er gaat uitzien, zowel qua technologie, als op politiek vlak, heb ik al gemerkt.

Niet iedereen hoeft hetzelfde traject te doorlopen. “Leadership is not a title, it’s a behaviour”. Wie bereid is om zichzelf tot buiten zijn comfortzone te stretchen en anderen mee te sleuren in die positieve groei, zal hetzelfde ervaren. Niets is mooier dan jonge mensen te laten uitgroeien tot leiders die verantwoordelijkheid dragen in de maatschappij. Het maakt niet uit in welke hoedanigheid. Dat kan als ondernemer of als kaderlid binnen een bedrijf, maar dat kan ook als trainer binnen de sportclub, als begeleider van mensen met een beperking, en zeker ook als familielid, vriend of buur. Ik sluit daarom graag af met deze quote van de auteur John C. Maxwell: “A leader is great, not because of his or her power, but because of his or her ability to empower others.” Dat mag gerust in kleine stapjes, just give it a try.

Na mijn studies ben ik even blijven ‘plakken’ in Gent, maar de aantrekkingskracht van de zee was in de zomer van 2016 te groot en ik besloot terug te keren naar mijn roots. Om mijn sociaal leven meer leven in te blazen en gelijkgestemden te ontmoeten op vlak van ambitie en zin voor ondernemen besloot ik om naar een spreker te gaan die JCI Veurne-Westkust had gepland in het kader van ‘Challenge 2030’.

JCI is zoveel meer dan ik verwachtte! Dankzij JCI en de training over het Insights Discovery profiel heb ik mezelf nog beter leren kennen, en vooral meer geleerd over samenwerken. Ik begrijp beter waarom het wel of niet klikt met bepaalde personen en hoe ik daar mee zou moeten omgaan. Deze inzichten helpen mij ook in mijn job als projectleider waarbij ik in tijdelijke teams terecht kom die veelal een grote diversiteit aan persoonlijkheden bevatten. Het is dan ook een uitdaging om iedereen op de juiste wijze gemotiveerd te houden, goede samenwerkingen op te bouwen en de neuzen in dezelfde richting te houden. De uitdagingen bij JCI zullen mij zeker helpen om te groeien in samenwerken en een team gaan leiden zonder leidinggevende te zijn.

JCI is voor mij ook een creatieve uitlaatklep. Als kandidaat-leden hebben we samen met drie, één van de leukste activiteiten in elkaar gestoken in dit werkingsjaar. De 12 werken van JCI waarbij de teams 1,5 uur kregen om 12 opdrachten uit te voeren, is voor mij ook een topactiviteit geweest.

Iedereen die nieuwe mensen wil leren kennen of meer uit zichzelf wil halen, zou ik adviseren om naar JCI te komen. Je haalt uit JCI waar je zelf in investeert. Via JCI kan je zo veel uitproberen om jezelf verder te ontwikkelen, zonder dat je grote risico’s neemt. Daarnaast staat iedereen klaar om je te coachen en positief uit te dagen om het goed te doen.

Ik was van in het begin van mijn JCI carrière betrokken bij het project Westhoek Olympiade for Specials (WOFS). Het was ook mijn eerste kennismaking met JCI. Op vraag van een vriend, die al in JCI was, leverde ik wat materiaal om de sporten uit te voeren. En natuurlijk de avond van de levering, ben ik wat blijven plakken met een natje en een droogje.

In de tweede editie van WOFS nam ik de functie van penningmeester (verantwoordelijk voor de centen) op mij. In de derde editie was ik de eindverantwoordelijke om alles in goede banen te leiden. Daar heb ik dan een van mijn strafste ervaringen tot nu toe mee gemaakt.

De avond voor het event: we waren gans de dag bezig geweest met klaarzetten van de sporten, de tent, de tafels en stoelen. En daar zaten we dan nog met een frisse pint, wat kaarslicht en een spel kaarten. Plots kwam de aap uit de mouw: heb je jouw speech al voorbereid? (Slik) Moet ik speechen, voor 140 dol enthousiaste deelnemers, stadsbestuur van Nieuwpoort, een deel van de sponsors? Ik kreeg blijkbaar alle kleuren van de regenboog.

De zenuwen begonnen te komen. Draaien en keren in mijn bed. Niet kunnen slapen. Uiteindelijk heb ik de nacht deels doorgebracht in een innige omhelzing met het toilet. Dan maar ‘s morgenvroeg toch iets neergeschreven. Op de dag van de activiteit heb ik mijn nachtelijke ervaring gedeeld met mijn vrienden. Mijn speech wat nagelezen. En met de steun van iedereen stond ik daar op het podium. Mijn speech voor 140 mensen. En dan nog gans de speech moeten improviseren, want het stadsbestuur kon op het laatste moment niet aanwezig zijn.

Op vraag van de toenmalige voorzitter en de verantwoordelijke ledenwerving, kwam ik in september 2003, een kijkje nemen naar een uitvoering van een JCI-commissie.

Onmiddellijk was ik geprikkeld door de professionaliteit en de vriendelijke spirit waarmee een heel project op poten gezet werd en van de manier waarop het allemaal naar voor gebracht werd. Twee weken later was ik uitgenodigd op een andere activiteit en na deze activiteit was ik volledig verkocht en ging ik voor JCI. Tijdens mijn eerste AV, als aspirant kandidaat-lid, werd ik onmiddellijk warm opgenomen in 2 toenmalige projecten en voelde ik mij direct thuis. Sindsdien ben ik blijven plakken binnen JCI Veurne Westkust, de Kamer van de Vriendschap. JCI was voor mij persoonlijk zoals een goede fles wijn, want met de jaren werd het alsmaar beter en boeiender.

In mijn beginjaren ben ik vooral “onder de kerktoren” gebleven en bezig geweest met de pijlers ‘gemeenschap’ via inzet voor talrijke projecten en met de pijler ‘individu’ door heel wat trainingen te volgen waar ik heel wat van opgestoken heb. De pijler ‘business’ heb ik gedurende mijn hele JCI-carrière vooral teruggevonden tijdens de vele boeiende Vlaamse en nationale congressen maar ook de JCI EU Know How Transfer heeft me heel wat internationale vrienden opgeleverd. De laatste 5 jaar heb ik gemerkt dat ook de pijler ‘internationalisme’ een heel boeiende pijler is. Geloof me: naar buiten komen binnen JCI (op gelijk welke manier) is echt verrijkend!

Eén van de mooiste leerscholen uit mijn carrière was mijn voorzittersjaar. Het voorzitterschap was dan wel niet altijd rozengeur en maneschijn en dikwijls ging je kop eraf toen de zeis over het maaiveld ging, toch kijk ik er met veel voldoening op terug.

Verder hou ik ook veel mooie herinneringen over aan vele informele activiteiten en galabals waar we veel gedronken, gefeest en vooral veel gelachen hebben. Met een glimlach denk ik ook terug aan de bartime en maandelijkse bijeenkomsten.

Ik heb prachtige tijden gehad tijdens een twinning met JCI Rennes, JCI Manchester, JCI Almelo en een aantal Belgische afdelingen. Met de commissie/denktank ‘groene blaadjes’ zijn de banden tussen de oude en nieuwe generatie aangesterkt en zijn de databanken van de oud-leden serieus bijgewerkt.

Commissies en commissiewerking zijn en blijven het kloppend hart van JCI! Er zijn in al die jaren liters drank gevloeid, massa’s verslagen geschreven, er zijn ook vaak onenigheden geweest, er zijn serieuze beslissing genomen maar er is ook heel veel afgelachen geweest. De echte vrienden met hun talenten en kwaliteiten en de warmte en ware vriendschap heb ik leren kennen in de projecten! De mensen, de activiteiten, de maandelijkse bijeenkomsten, de trainingen, de congressen en vooral de warmte, de spirit en de vriendschap hebben die periode van mijn leven enorm verrijkt.

Vandaar dat ik heel vereerd en blij was toen men mij in november 2017 tot Senator spelde waardoor ik mijn band als lid met JCI, die zo een belangrijke rol in mijn leven speelde, levenslang kan behouden.

Ik kan me nog goed herinneren aan mijn eerste vergadering van JCI Veurne-Westkust. Een gezellige bende met gedreven mensen. Net wat ik op dit moment nodig had: toffe projecten en nieuwe mensen. Met een verleden in de jeugdbeweging kon ik me snel vinden in het organiseren van lokale projecten. Maar ook in de groep voelde ik me snel op mijn gemak.

Na enkele jaren mocht ik meestappen in de Raad van Bestuur, een nieuwe uitdaging die mijn kijk op JCI verruimde. En in 2013 was het aan mij om lokale voorzitter te worden. Maar niet voor ik aan de JCI European Academy deelnam. Dit was zonder overdrijven een kantelmoment in mijn JCI carrière. Ik zag nu nog beter de ‘bigger picture’ en de impact van onze vereniging. Ik werd geïnspireerd door jonge actieve mensen uit gans Europa. Ik kreeg handvaten om leiderschap aan te pakken. En ik ben ervan overtuigd dat deze ervaring mijn voorzittersjaar positief beïnvloed heeft.

Daarna had ik de JCI microbe echt te pakken. Ik mocht meestappen in de raad van bestuur van JCI Vlaanderen voor een domein dat ondertussen mijn stokpaardje geworden was: training! En opnieuw kreeg ik een nieuwe kijk op onze vereniging. Bijleren ging heel erg snel op dit moment.

Geboeid door de pijler individu en persoonlijke ontwikkeling werd ik zelf TIF trainer en sindsdien heeft mij training niet meer los gelaten. Wegwijs, Teamskills, Netwerken en sinds kort ook Insights Discovery. Ik mag onze leden mee nemen om hen iets nieuws te leren en hen te zien groeien.

En daar gaat het voor mij vooral over: GROEI! Bij JCI heb ik geleerd dat persoonlijke groei niet enkel via dure managementopleidingen kan komen. Zelf ben ik gegroeid als trainer, als leider, als mens.

Maar het allerbelangrijkste zijn de mensen en het netwerk dat je opbouwt binnen JCI. De vriendschappen zijn onbetaalbaar en de wereld wordt zoveel kleiner met JCI in je leven. Voor heel veel dingen vind je een oplossing binnen JCI. Er is altijd wel iemand die je kan helpen of die iemand kent die je kan helpen.

Ja, JCI vraagt engagement. En ja, soms is het een uitdaging om dit engagement na te komen. Maar wat je ervoor terug krijgt is zo waardevol dat je dit geen enkele seconde gaat beklagen. Je zal zelf de kansen moeten grijpen die zich aanbieden, dat kan niemand in jouw plaats doen, maar wees gerust: ze zullen ongelofelijk boeiend zijn!

Beste Collega’s JCI’ers en sympathisanten,

Ik ben goedlachse Ilona, vers van de pers lid van vzw JCI Veurne Westkust en nog geen minuut spijt. (Misschien soms 2 minuutjes maar niet meer dan dat). Alle wegwijze leden zullen jullie kunnen vertellen dat JCI 4 pijlers heeft: zelfontwikkeling, netwerken, internationale ervaringen en teruggeven aan de gemeenschap. Ik zal jullie mijn verhaal vertellen waarbij deze vier pijlers in verwikkeld zitten.

Ikzelf ben in JCI gerold via de pijler zelfontwikkeling en netwerken. Een collega van mij op het werk hielp mee aan de CHALLENGE 2030 (5 verschillende lezingen of trainingen). De eerste spreker was met een etentje in DEN DONNY (Hotel Donny) en was gegeven door Luc Van Eenaeme. Hij vertelde ons alles, of toch het essentiele, over ‘Leiderschap en Motivatie in de 21ste eeuw’. Ik vond de lezing zeer educatief en toepasselijk in mijn nieuwe functie als front line manager bij PepsiCo. Ik werd na deze lezing aan tafel gezet met verschillende leden van Veurne Westkust en vond dit een openbaring. Ik was pas afgestudeerd van Leuven en verhuist van Kortrijk naar de kust voor mijn job, en had niet veel kennissen, laat staan vrienden in de welbefaamde Westhoek. Ik moet zeggen: De mensen uit Bachten de Kuppe zijn hartelijk en verwelkomend, dat zelf de Limburgers ervan gaan ‘klappn’.

Ondertussen heb ik voornamelijk via JCI en mijn toegwezen peter in JCI, heb ik vrienden gemaakt in de Westkust. En nog beter, via de netwerkevents, trainingen en congressen, leer ik meer en meer JCI’ers kennen en ontrol ik een volledig netwerk weg van de kerketoren.

De wortels van JCI gaan diep. Op sollicitaties kwam het soms uit dat m’n interviewer ook lid geweest was bij JCI. Dit gaf me een streepje voor want JCI staat onder andere voor zin voor ondernemen en samenwerken. De volgende pijler komt hier aan bod in m’n verhaal. Ik stapte als kandidaat lid mee in de werkgroep kijkstages. Deze organiseerden stages voor het middelbaar. Vele mails later, had ik toch het gevoel dat ik jongeren heb kunnen . Ik had dit gevoel nog meer wanneer ik dansles mocht geven op ons evenement Westhoek Olympiade for Specials. Dit was een geweldige ervaring. Het gevoel om iets terug te doen voor de maatschappij is iets onbetaalbaar. Ondertussen organiseren we het Vlaams congres. Ik werk samen met verschillende mensen en ookal delen we soms niet dezelfde visie of ideeen, ik weet dat iedereen de beste bedoelingen heeft en gemotiveerd is om het een prachtig evenement van te maken. Het is een geweldig leerproces.

In de toekomst wil ik graag international ervaring opdoen binnen JCI. Ik zag bijvoorbeeld dat het Afrikaans congres in 2018 plaats vindt in Mauritius, wat m’n bloed laat stromen. Maar bovenal meer evenementen organiseren waar leden, kandidaten en sympathisanten een goeie tijd beleven en tegelijk verder werken aan hun ontwikkeling.

Ik zou het appreciëren dat de lezers van m’n testimonial zich aangesproken voelen om naar een evenement te komen en voor degene die nog geen lid zijn, zich geroepen voelen om ons Bendeke te vervoegen. Of je nu spreekt met een SK of een SCH, zolang je zin hebt in ondernemen en positieve veranderingen wilt teweeg brengen, ben je een perfect match voor vzw JCI Veurne Westkust of een bijna even leuke andere lokale vzw JCI!

En om af te sluiten met een quote van Claude Bissell die mij het best omschrijft, want iedere tekst heeft een goede quote, en deze tekst is OK: “Care more than others think is wise. Dream more than others think is practical. Expect more than others think is possible.” Dixit, Ilona.

Wat was je motivatie om lid te worden van JCI?

Ik kende jci niet tot mijn 26ste. Toen vroet Kurt Decat, oudlid van JCI Veurne Westkust, of ik geen zin had om erbij te komen. Ik dacht dat het een zoveelste serviceclub was. Neen dus.

Echter, mijn moeder overtuigde me dat het een dynamische vereniging was met veel goeie projecten en dat ik het zeker moest proberen. Ze had voor de zoveelste keer gelijk! :-)

Welk persoonlijk groeitraject heb je afgelegd dankzij JCI ?

Veurne Westkust was bij mijn aankomst aan het pieken. En de ambiance was top! Ik ben meteen in verschillende commissies ingeschakeld. Ik miste geen enkel congres of evenement. Ik was er jaren elke dag mee bezig.

Het was een fantastische tijd. Ik ben op veel unieke plaatsen geweest, heb leuke mensen van alle Vlaamse uithoeken leren kennen, veel praktijkervaring opgedaan en deftig gefeest :-) In september 2005 leerde ik Pepijn kennen.

Ondertussen ben ik 40 geworden en is mijn tijd voorbij…

Wat maakt JCI uniek voor jou?

Jci draait om jezelf. Je krijgt een ruim aanbod aan ervaringen en trainingen en je neemt mee wat je wil. Ondertussen leer je leeftijdsgenoten kennen, je bent er veel mee op stap geweest, je hebt ze weten trouwen, kinderen krijgen... allemaal mooie herinneringen!

Welke skills heb je geoefend in JCI voordat je ze professioneel nodig had?

Tientallen. Ik denk aan leren samenwerken, teamskills, insights, spreken in het openbaar... Vaardigheden die je veel verder brengen in je leven.

Bij welk project/functie heb je het meeste bijgeleerd?

Overal een beetje, samen heel veel.

Wat is het leukste dat je hebt meegemaakt in JCI

De commissie Sjow: de Sympathiekste Jonge Ondernemer van de Westhoek.

Ik heb er levenslange vriendschappen aan overgehouden.

Hoe heeft JCI bijgedragen aan je huidige professionele carriere?

Zomer 2007 startte ik Papperas op. Eerst alleen, later kwam Pepijn erbij.

Ik weet nog altijd zeker dat ik zonder de ervaringen die ik binnen JCI geleerd heb, nooit het lef ging hebben om ermee te starten. Dankzij de rijke JCI ervaring van Pepijn bloeit onze zaak mooi verder.

Welk maatschappelijk engagement neem je vandaag de dag nog op?

Heel weinig. Ik wil momenteel vooral mijn familie en medewerkers soigneren. Of ik heb een slecht punt van vergelijking in huis ;-) Maar ik heb nog wat jaren tegoed en het komt wel! Ik zal de vereniging sowieso volgen via Pepijn en kom nog regelmatig mee; voor de gezelligheid, om de hoop te vergroten of om een handje toe te steken. Ze zijn dus nog niet van me af :-)

Waarom zou je iemand adviseren om lid te worden?

Tja, als je bovenstaande leest, waarom zou je nog twijfelen? Alle grote positieve wendingen tot nu toe in mijn leven heb ik te danken aan JCI!

Welke tips zou je een beginnend JCI lid willen meegeven?

Luister, kijk rond, geniet, neem mee wat je kan!

Waarvoor kan iemand bij jou terecht ?

Om beroep te doen op mijn ‘halve-leven-ervaring’ en om hartelijke herinneringen op te halen.

Eventjes een lesje in Biologie (bron Wikipedia).

Iedereen weet dat een rups een larve is van een vlinder. Vrijwel alle rupsen hebben een waardplant, dit is de plant waar de rups van eet. Het hoeft geen aparte soort te zijn, soms zijn alle of veel soorten uit een geslacht of familie van planten ook goed. Bovendien moeten ze sterk groeien; bij veel soorten is de bijna volgroeide rups duizenden keren groter en zwaarder dan een net uit het ei gekropen rups. Het zijn hiermee de snelst groeiende organismen uit het dierenrijk. Ze vervellen meestal vier tot vijf keer in hun leven, iedere keer als ze uit hun jasje groeien barst de huid open. Ieder stadium wordt een ‘instar’ genoemd, veel soorten zien er als kleine rups anders uit dan in het laatste stadium. Daarna vindt verpopping plaats, en komt de volwassen vlinder tevoorschijn. De duur van het popstadium verschilt van enige dagen tot maanden, afhankelijk van de soort en de omstandigheden. Sommige rupsen ontpoppen jammer genoeg nooit.

Toen ik eind 2010 voor de eerste keer in aanraking kwam met JCI, was ik totaal niet op de hoogte waar JCI voor stond. Het was dankzij mijn JCI-peter Niek Claeys, dat ik de eerste keer meeging naar JCI Oostende (ja toen was het nog zonder Middenkust). Achteraf gezien was dit een moment die mijn verdere loopbaan en ontwikkeling bepaalde. Ik was dus net voor de eerste keer vervelt als JCI rups en Niek was mijn waardplant waarvan ik kon eten. De mensen die ik dankzij JCI ontmoette, waren van dezelfde plantensoort.

Ik kwam terecht in een toffe bende die volop bezig was met de kandidatuurstelling voor het Vlaams Congres 2012. Op mijn eerste JCI-vergadering ontmoette ik ook de overhead-projector van senator Theo De Beir. De legendarische TIF-training “Parlementaire Procedure” zal ik me altijd blijven herinneren.

Gaandeweg kwam ik ook in contact met de andere leden en afdelingen en dit wekte mijn interesse binnen de pijlers “Internationalisme” en “Business”. Dankzij enkele markante JCI-leden heb ik al onmiddellijk kunnen proeven van toffe projecten, denk maar aan het Vlaams Congres in 2012 (Antje tytgat en Tineke Vanlombergen) en de West- Vlaamse Jonge Ondernemer (Tom Devolder).

De daaropvolgende jaren spitste ik me voornamelijk toe op het volgen van trainingen en commissiewerking en zo vervelde ik opnieuw een paar keer zoals de rups in zijn groei en oefende ik verschillende functies en mandaten uit.

Na 8 jaar lid te zijn van JCI, kan ik wel stellen dat ik niet op dezelfde manier in het leven sta als dat het geval zou geweest zijn zonder JCI. Dankzij de ervaringen binnen onze vereniging sta ik sterker en verder dan 8 jaar terug. Zowel professioneel als privé heb ik nieuwe mensen leren kennen. Deze vriendschappen overstijgen JCI. JCI betekent “geven en nemen”. Als je veel geeft, krijg je ontzettend veel terug. Je kan het vergelijken met de ontwikkeling rups tot vlinder. Als kersvers lid kom je binnen als rups. Je eet en groeit van de ervaringen en het omgaan met ongekende situaties. Je hebt natuurlijk altijd de keuze ofwel steek je veel energie in je lidmaatschap van onze vereniging en zwaai je af, als supermooie JCI vlinder met een rugzak vol ervaringen en een netwerk ofwel blijf je oppervlakkig lid en blijf je een rups die nog aan het vervellen is en niet ontpopt tot JCI vlinder.

Ik ben al lang geen rups meer, maar of ik ontpopt ben tot een supermooie JCI vlinder, laat ik aan jullie oordeel over :).JCI geeft me vleugels.